ای دُرج ثمین تو گهربار از جلال عضد غزل 132

1 ای دُرج ثمین تو گهربار لعل شکرین تو شکر بار

2 باغی ست رخت ز بس لطافت آورده بنفشه های پر بار

3 از دل ننشست جوش عشقت وین دیگ هنوز هست بر بار

4 سروی ست قدت که هست بر وی نسرین و گل و بنفشه بر بار

5 باری ست گران جدایی دوست این بار زیاده تر ز هر بار

6 بر من ستم زمانه بس نیست کاندوه تو می خورم به سربار

7 ساقی بده آن شراب گلرنگ من توبه شکسته ام دگر بار

8 چون چشم جلال در غم عشق من ابر ندیده ام گهربار