1 ای بهار پرفشان دل برگل و سنبل مبند آشیان جز در فضای نالهٔ بلبل مبند

2 شوق آزادی تعلق اختراع وهم تست از خیال پوچ چون قمری به‌گردن غل مبند

3 مجمع دلها تغافلخانهٔ ابرو بس است غافل از شور قیامت بر قفا کاکل مبند

4 بزم‌خاموشی‌ست از پاس‌نفس غافل مباش بر پر پروانه تشویش چراغ گل مبند

5 دورگردونت صلاها سزندکای بیخبر تا نفس داری ز گردش پای جام مل مبند

6 سرگذشت‌عبرت‌مجنون‌هنوز افسانه‌نیست محشر آسوده‌ست بر زنجیر ما غلغل مبند

7 زندگی تاکی کشد رنج تک و تاز هوس پشت‌ خر ریش ‌است ای ‌گاو از تکلف جل ‌مبند

8 از شکست موج آزاد است استغنای بحر تهمت نقصان اجزا بر کمال ‌کل مبند

9 نیست بی‌آرایش عشاق استعداد شوق موی سرکافیست بر دستار مجنون‌ گل مبند

10 تا دم حاجت مبادا بگذری از آبرو اندکی آگاه باش از چشم بستن پل مبند

11 پیری و لاف جوانی بیدل آخر شرم دار شیشه چون‌ شد سرنگون‌ جز بر عرق‌ قلقل‌ مبند