ای دل چو بغمهای جهان درمانم از عنصری بلخی رباعی 42

1 ای دل چو بغمهای جهان درمانم از دیده سرشکهای رنگین رانم

2 خود را چه دهم عشوه یقین میدانم کاندر سر دل بآخر جانم