ای دل آن دم که خراب از می از حافظ شیرازی غزل 458

1 ای دل آن دم که خراب از می گلگون باشی بی زر و گنج به صد حشمت قارون باشی

2 در مقامی که صدارت به فقیران بخشند چشم دارم که به جاه از همه افزون باشی

3 در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن شرط اول قدم آن است که مجنون باشی

4 نقطه عشق نمودم به تو هان سهو مکن ور نه چون بنگری از دایره بیرون باشی

5 کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش کی روی ره ز که پرسی چه کنی چون باشی

6 تاج شاهی طلبی گوهر ذاتی بنمای ور خود از تخمه جمشید و فریدون باشی

7 ساغری نوش کن و جرعه بر افلاک فشان چند و چند از غم ایام جگرخون باشی

8 حافظ از فقر مکن ناله که گر شعر این است هیچ خوشدل نپسندد که تو محزون باشی