ای دل آن دم که خراب از می گلگون باشی
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 ای دل آن دم که خراب از می گلگون باشی بی زر و گنج به صد حشمت قارون باشی
2 در مقامی که صدارت به فقیران بخشند چشم دارم که به جاه از همه افزون باشی
3 در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن شرط اول قدم آن است که مجنون باشی
4 نقطه عشق نمودم به تو هان سهو مکن ور نه چون بنگری از دایره بیرون باشی
5 کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش کی روی ره ز که پرسی چه کنی چون باشی
6 تاج شاهی طلبی گوهر ذاتی بنمای ور خود از تخمه جمشید و فریدون باشی
7 ساغری نوش کن و جرعه بر افلاک فشان چند و چند از غم ایام جگرخون باشی
8 حافظ از فقر مکن ناله که گر شعر این است هیچ خوشدل نپسندد که تو محزون باشی
ادامه توضیحات شاعر