ای خداوند که چون مرکب آهو از وحشی بافقی قطعه‌ 21

1 ای خداوند که چون مرکب آهو تک تو ناورد کره گر آهو همه مرکب زاید

2 مرکبی دارم و از حسرت یک مشت علف بر علفزار فلک بیند و دندان خاید

3 نسبتی هست چو با اسب تو او را در اصل گر ز پس مانده خویشش بنوازد شاید