1 ای دل از باطن آن فرقه که صاحب قدمند همّتی خواه که این طایفه اهل کرمند

2 آبروی ابد از اشک ندامت بطلب که شهانند کسانی که ندیم ندمند

1 ز غمزه چشم تو چون تیر در کمان آورد خطت به ریختن خون من نشان آورد

2 کمند زلف تو یارب چه راهزن دزدی ست که بُرد نقد دل ما و رو به جان آورد

1 آنها که ز آیینهٔ دل زنگ زدودند خود را به تو هر نوع که بودند نمودند

2 اهل نظر از آینهٔ وحدت از آن پیش حیران تو بودند که موجود نبودند