1 بی‌رخ آن مه که شام زلف را در هم شکست چون فلک پشتِ امید من ز بار غم شکست

2 راستی را هر دلی کز مردم صاحب نظر برد چشم دل فریبش، زلف خم در خم شکست

1 خیز که پیر مغان میکده را درگشاد نوبت مستی رسید باده بده برگشاد

2 دولت جم بایدت سر مکش از خطّ جام چون خم تجرید را ساقی جان سرگشاد

1 دل در آن زلف شد و روی دل افروز ندید وه که هیچ از سر زلف تو کسی روز ندید

2 وقت دل گرم نشد تا ز غم عشق نسوخت عود خوشبوی نشد تا الم سوز ندید