ای رخ چون آینه افروخته از سعدی شیرازی غزل 489

1 ای رخ چون آینه افروخته الحذر از آه من سوخته

2 غیرت سلطان جمالت چو باز چشم من از هر که جهان دوخته

3 عقل کهن بار جفا می‌کشد دم به دم از عشق نوآموخته

4 وه که به یک بار پراکنده شد آنچه به عمری بشد اندوخته

5 غم به تولای تو بخریده‌ام جان به تمنای تو بفروخته

6 در دل سعدیست چراغ غمت مشعله‌ای تا ابد افروخته