ای خواجه چو بر خود تو بدی نپسندی از جلال عضد رباعی 52

1 چون تو گلی در همه گلزار نیست چون تو شکر در همه بازار نیست

2 نامه به پایان شد و باقی سخن قصّه ما در خور طومار نیست

1 گهی با ما خوش و گه سرگران است نمی دانم که هر دم بر چه سان است

2 نباشد چشم غیر از قطره آب مرا زین قطره دریای روان است

1 در شهر فتنه ای شد می دانم از که باشد تُرکی ست فتنه افکن پنهانم از که باشد

2 هر روز اندرین شهر خلقی ز دل برآیند گر دیگری نداند من دانم از که باشد