ای غنچه‌دهن لب تو شکر از طغرل احراری غزل 167

1 ای غنچه‌دهن لب تو شکر دندان تو همچو در و گوهر!

2 ای عارض تو حریر از گل وی زلف سیاه تو معنبر!

3 ای نخل قدت برابر جان! رخسار مهت به جان برابر!

4 چشمت به کرشمه ریخت خونم مژگانت برم کشیده خنجر!

5 خوبان جهان فزون ولیکن مانند تو کس ندیده دلبر!

6 خوبی به تو ختم عشق با من این هر دو شد از قضا مقرر!

7 هم کشور حسن را امیری هم ملک قلوب را تو صفدر!

8 شرمنده ز چهره نکویت گر دیده همه بتان آذر

9 طغرل به حواله دو چشمت در دشت فراق گشته ششدر