ای فروغ جوهر حسنت از بابافغانی شیرازی غزل 373

1 ای فروغ جوهر حسنت برون از خط و خال معنیی داری که نتوان صورتش بستن خیال

2 می کشی و زنده می سازی ز تأثیر نظر جان فدای شیوه ی چشم تو ای مشگین غزال

3 آتش انگیزد ز دلها جلوه ی سرو قدت در کدام آب و هوا پرورده آمد این نهال

4 کار دل با معنی حسن تو افتادست و بس خواه در روز جدایی خواه در شام وصال

5 سبزه ی نوخیز و گلبرگ دلارای رخت آن بهار بی خزان وین آفتاب بی زوال

6 بر دمد گلهای رنگین در گلستان نظر از شراب ارغوانی چون کنی رخساره آل

7 در خیال از دفتر حسنت گشودم فال وصل حرف اول آیت رحمت برآمد حسب حال

8 سر زد از آیینه ی مهر رخت آثار خط چون خیال سبزه ی نورسته در آب زلال

9 مردم چشم فغانی باد بر آتش سپند شمع رخسارت چو افروزد شبستان خیال