روز نوروز و هوای چمن و فصل از حیدر شیرازی غزل 72

1 علی الصباح که سلطان طارم ازرق فراز گنبد فیروزه گون بزد سنجق

2 ز بیم خنجر خورشید، لشکر انجم ز روی چرخ گریزان شدند چون زیبق

1 بر چهرهٔ او هر که زمانی نگران شد مانند من از مهر رخش بی‌دل و جان شد

2 یارم به در مسجد نو بر لب جویی آمد چو گل تازه و چون سرو روان شد

1 به آفتاب جمالت، به نور صبح جلال به آستین خیالت، به آستان وصال

2 بدان دو سنبل پرتاب و سرو سوسن بوی بدان دو نرگس پرخواب و غمزه ی قتال