اینک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 730

1 اینک آن مرغان که ایشان بیضه‌ها زرین کنند کره تند فلک را هر سحرگه زین کنند

2 چون بتازند آسمان هفتمین میدان شود چون بخسپند آفتاب و ماه را بالین کنند

3 ماهیانی کاندرون جان هر یک یونسیست گلبنانی که فلک را خوب و خوب آیین کنند

4 دوزخ آشامان جنت بخش روز رستخیز حاکمند و نی دعا دانند و نه نفرین کنند

5 از لطافت کوه‌ها را در هوا رقصان کنند وز حلاوت بحرها را چون شکر شیرین کنند

6 جسم‌ها را جان کنند و جان جاویدان کنند سنگ‌ها را کان لعل و کفرها را دین کنند

7 از همه پیداترند و از همه پنهان ترند گر عیان خواهی به پیش چشم تو تعیین کنند

8 گر عیان خواهی ز خاک پای ایشان سرمه ساز زانک ایشان کور مادرزاد را ره بین کنند

9 گر تو خاری همچو خار اندر طلب سرتیز باش تا همه خار تو را همچون گل و نسرین کنند

10 گر مجال گفت بودی گفتنی‌ها گفتمی تا که ارواح و ملایک ز آسمان تحسین کنند