اکنون که سیاهی ای دل از سنایی غزنوی رباعی 184

1 اکنون که سیاهی ای دل چون خورشید بیشت باید ز عشق من داد نوید

2 کاندر چشمی تو از عزیزی جاوید چون دیدهٔ دیده‌ای سیه به که سفید