کنون که می‌دمد از بوستان نسیمِ بهشت
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 کنون که می‌دمد از بوستان نسیمِ بهشت من و شرابِ فرح بخش و یارِ حورسرشت
2 گدا چرا نزند لافِ سلطنت امروز؟ که خیمه سایهٔ ابر است و بزمگه لبِ کِشت
3 چمن حکایتِ اردیبهشت می‌گوید نه عاقل است که نسیه خرید و نقد بِهِشت
4 به می عمارتِ دل کن که این جهانِ خراب بر آن سر است که از خاکِ ما بسازد خشت
5 وفا مجوی ز دشمن که پرتوی ندهد چو شمع صومعه افروزی از چراغِ کنشت
6 مَکُن به نامه سیاهی مَلامَتِ منِ مست که آگه است که تقدیر بر سرش چه نوشت؟
7 قدم دریغ مدار از جنازهٔ حافظ که گر چه غرقِ گناه است می‌رود به بهشت
معنی شعر:
بخت با تو یار است. غم و اندوه را از خود دورکن. بزودی شادکامی، بهروزی و خوشبختی نصیبت می شود. با گشودن شدن در رحمت الهی ضعفا و فقرا را از یاد مبر.دلسوز اطرافیان باش. و از بذل مجبت و مال نسبت به آن ها کوتاهی مکن. بدان که رضای خلق، موجب رضایت خالق است.