نه زلفست آن که دلها را کمندست از فیض کاشانی غزل 89

1 نه زلفست آن که دلها را کمندست هزاران دل بهر موئیش بند است

2 نه اندامست و قد سرویست آزاد نه گفتار است و لب قندست قندست

3 نه چشمست آنکه بیماریست یا مست نه ابرو آن کمانی یا کمند است

4 نه حالست آنکه بینی بر عذارش برای چشم بر آتش سپند است

5 نه مجنونست آنکو دل باو داد که هر کو شد اسیرش هوشمند است

6 نه بیماری بود بیماری عشق شفای سینهٔ هر دردمندست

7 ز زلفش تار موئی فیض را بس از آنشب عمر جاویدان بلند است