نداند آنکه درآورد دوستان از سعدی شیرازی مفرد 66

1 من با تو نه مرد پنجه بودم افکندم و مردی آزمودم

2 دیدم دل خاص و عام بردی من نیز دلاوری نمودم

1 ای مایهٔ درمان نفسی ننشینی تا صورت حال دردمندان بینی

2 گر من به تو فرهاد صفت شیفته‌ام عیبم مکن ای جان که تو بس شیرینی

1 برگ تحویل می‌کند رمضان بار تودیع بر دل اخوان

2 یار نادیده سیر، زود برفت دیر ننشست نازنین مهمان

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت