نه طاقتی که بماند از ادیب الممالک فراهانی غزل 67

1 رؤس دولت، شیوخ ملت، ببازی ایران، خراب گردید درین حوادث، برین مصیبت درون خارا، کباب گردید

2 شده پریشان، دو زلف سنبل، همی زند چاک، بپیرهن گل وثاق قمری، سرای بلبل، مقام جغد و غراب گردید

1 که میرا گوئیا راندند امشب وشاقانت به بام چرخ مرکب

2 ازیرا ماه نو بر نیلگون طاق بود چون نعل زر بر سم اشهب

1 چند سائی زر بر این پیروزه طاق ای آفتاب چند بیزی سیم بر نیلی رواق ای آفتاب

2 ما سوی الله را توئی هم دایه هم مادر پدر هم چراغ دیده هم شمع وثاق ای آفتاب