نیست بی‌شور حوادث آمد از بیدل دهلوی غزل 1736

1 نیست بی‌شور حوادث آمد و رفت نفس کاروان موج دارد از شکست خود جرس

2 باغ امکان را شکست رنگ می‌باشد کمال ای ثمر گر فرصتی داری به کام خویش رس

3 تا توانی پاس آب روی سایل داشتن خودفروشی های احسان به‌ که ننمایی به کس

4 ای عدم آوازه قید زندگی هم عالمی‌ست بیضه ‌گر بشکست‌، چون ‌طاووس رنگین ‌کن ‌قفس

5 مشت خونی هرزه‌گرد کوچهٔ زخم دلیم حسرت است‌اینجا به جز عبرت چه‌می گردد عسس

6 دستگاه سفله‌خویان مایهٔ شور و شر است خالی از عرض طنینی نیست پرواز مگس

7 چون به آگاهی رسیدی‌ گفت و گوها محو کن نیست منزل جز بیابان مرگی شور جرس

8 بی‌غباری نیست هرجا مشت خاکی دیده‌ایم شد یقین ‌کز بعد مردن هم نمی‌میرد هوس

9 چون‌ حبابم ‌بیدل از وضع‌ خموشی ‌چاره نیست صاحب آیینه را لازم بود پاس نفس