1 قد خمیده ندارد به غیر ناله حضور که نیست خانهٔ زنجیر بی‌صدا معمور

2 وجود عاریت آیینه‌دار تسلیم است مخواه غیر خمیدن ز پیکر مزدور

3 محیط فال حبابی نزد ز هستی من نماید آینه ‌ام را مگر سراب از دور

4 به یاد جلوه قناعت‌کن و فضول مباش که سخت آینه ‌سوز است حسن خلوت طور

5 نقاب معنی مطلوب از طلب واکرد قدح دماندن خمیازه بر لب مخمور

6 شه سریر یقین شد کسی ‌که چون حلاج فراشت از علم دار رایت منصور

7 در این جنونکده حیرت‌طراز عبرتهاست کمال باقی یاران به دستگاه قصور

8 گزیرنیست به زبر فلک ز شادی وغم به نوش و نیش مهیاست خانهٔ زنبور

9 سفال خویش غنیمت شمر که مدتهاست شکست چینی مو ریخت ازسر فغفور

10 در آب ملک قناعت‌ که می‌خرند آنجا غبار شوکت جم سرمه ‌وار دیده ی مور

11 به چشم عبرت اگر بنگری نخواهی دید ز جامه جز کفن ‌، از خانه‌ها ، به غیر قبور

12 اگر نه‌ کوری و غفلت فشرده مژگانت گشاد چشم مدان جز تبسم لب‌ گور

13 گواه غفلت آفاق‌ کسب آگاهی‌ست همان ‌خوش است که ‌باشد به خواب دیده ی ‌کور

14 زبان ز حرف خطا محو کام به بیدل به هرزه چند کشی دست از آستین شعور