بی‌دماغی مژدهٔ پیغام‌محبوبم از بیدل دهلوی غزل 492

1 بی‌دماغی مژدهٔ پیغام‌محبوبم بس است قاصد آواز دریدنهای مکتوبم بس است

2 ربط این محفل ندارد آنقدر برهم زدن گر قیامت نیست آه عالم آشوبم بس است

3 تا به‌کی‌گیرم عیار صحبت اهل نفاق اتفاق دوستان چون سبحه دلکوبم بس است

4 سخت دشوار است منظور خلایق نبشتن با همه زشتی اگر در پیش‌خود خوبم بس است

5 عمرها شد پینه‌دوز خرقهٔ رسواییم زحمت‌چندین هنر، یک‌چشم معیوبم بس است

6 گاه غفلت می‌فروشم‌،‌گاه دانش می‌خرم گربدانم اینکه‌در هرامر مغلوبم‌بس است

7 حلقهٔ قد دوتا ننگ امید زندگی‌ست گرفزاید برعدم این صفرمحسوبم بس است

8 ناکجا زین بام و در خاشاک برچیندکسی همچو صحرا خانهٔ بی‌رنج جاروبم بس است

9 حیف همت‌کزتلاش بی‌اثر سوزد دماغ خجلت نایابی مطلوب مطلوبم بس است

10 بوی یوسف نیست پنهان از غبار انتظار پیرهن بیدل بیاض چشم‌یعقوبم‌بس است