نوبهارست و دل پر هوس از اوحدی مراغه‌ای غزل 50

1 نوبهارست و دل پر هوس و بادهٔ ناب حبذا روی نگار و لب کشت و سر آب

2 صبح برخیز و بر گل به صبوحی بنشین چون به آواز خوش مرغ درآیی از خواب

3 عیش نیکوست کسی را که تواند کردن ای توانای خردمند، چه داری؟ دریاب

4 اگر آن زلف تو در بردن عقل از همه روی وی لب تو در غارت دین از همه باب

5 کافران روی به محراب نکردند، ولی بکنند ار خم ابروی تو باشد محراب

6 اوحدی پیش تو صد نامه فرستاد از شوق که نه آثار وفا دید و نه ایثار جواب