نوبهار آمد که بوی گل جهان را خوش کند
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 نوبهار آمد که بوی گل جهان را خوش کند جرعه نوشان را شقایق نعل در آتش کند
2 خرم آن شاهد که نوشد جرعه ی بیغش بناز عاشق دلخسته از نظاره ی او غش کند
3 لاله خون ریزان، گل آتشبار و سوسن ده زبان مرغ سرگردان ازینها با که خاطر خوش کند
4 چشم و دل گردد زمین و آسمان، چون ماه من جلوه بر تخت روان و ناز بر ابرش کند
5 آهوان را چشم و مرغان را نظر مانده به راه تا کی این ترک شکاری دست در ترکش کند
6 شمه یی طاقت نیارد گر بود صبح و شفق آنچه بر دل جام صاف و ساقی مهوش کند
7 بلبل طبع فغانی در گلستان نظر بهر تسخیر گلی این نغمهٔ دلکش کند
ادامه توضیحات شاعر