نوبهار آمد که رسوایی از اسیر شهرستانی غزل 214

1 آنچه از ما می کشد حیرانی ما روز و شب کی خجالت می کشد از دست سودا روز و شب

2 عکس او طفلانه با آیینه بازی می کند چون گرفت آرام در چشم و دل ما روز و شب

1 از مهر تو سینه ها اثرها وز داغ تو دیده ها نظرها

2 پرواز فنا چه بی نشان است در سینه نهفته بال و پرها

1 بسکه دارد سر هم چشمی گلشن مهتاب کرده برخاک سرکوی تو مسکن مهتاب

2 سر شبگردی آن قامت موزون دارد قد گر از سرو کشد یک سر و گردن مهتاب