نوبهار آمد ولی بی‌دوستان در بوستان
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 نوبهار آمد ولی بی‌دوستان در بوستان آتشین میلیست در چشمم نهال ارغوان
2 تا گل سوری بخندد ساقی بزم بهار ریخت در جام زمرد فام خیری زعفران
3 غنچه کی خندد به روی بلبل شب زنده‌دار گر نیندازد نسیم صبح خود را در میان
4 بر سر هر شاخ گل مرغی خوش الحان و مرا مهر خاموشیست چون برگ شقایق بر زبان
5 غنچه با مرغ سحر خوان سرگران گردیده بود از کناری باد صبح انداخت خود را در میان
ادامه توضیحات شاعر