1 شاهدی کز پی او دیدهٔ گریانی نیست نوبهاریست که هیچش نم بارانی نیست

2 گر شبانگه نشود دیدهٔ ابری گریان بامدادان به چمن غنچهٔ خندانی نیست

3 الله الله مکن ای ابر چنین سنگدلی کز عطش در دل افسردهٔ ما جانی نیست

4 گرتوبر سبزه وربحان نکنی مرحمتی برلب جوی دگر سبزه وریحانی نیست

5 آتش جور عدو بس‌، تو دگر باد مدم مستان آب کسی را که به کف نانی نیست

6 ای‌بهار ار به‌حقیقت رسی اولی است که چرخ سنگ بارد به چنین شهرکه انسانی نیست