کس چه داند از چه در دل آه شبگیرم از قدسی مشهدی غزل 126

1 کس چه داند از چه در دل آه شبگیرم شکست نامه‌ای بر پر نبستم در کمان تیرم شکست

2 مرغ تدبیرم به سوی بام وصلش می‌پرید از قضا در راه بال مرغ تقدیرم شکست

3 کرده‌ام در خدمتت تقصیر و از تاثیر آن پشت امیدم خمید و رنگ تقصیرم شکست

4 صورت خود می‌کشیدم بهر پابوسش به راه انفعال این تمنا رنگ تصویرم شکست

5 باخبر شد از شکست خود دل آگاه من آستین دست قضا چون بهر تخمیرم شکست

6 کی شوم غمگین که چون قدسی مرید باده‌ام پشت صد اندوه را یک همت پیرم شکست