1 از خوی تند و سرکشت کس ایمن و خشنود نه صد بار رنجیدی ز ما ما را گناهی بود؟ نه

2 عاشق منافق می‌شود از غمزه غماز تو صد فتنه انگیزی دمی قصدت زیان و سود نه

3 حسنت نمک‌ها ریخته عشقت جگرها سوخته از پختن سودای تو حاصل جز اشک و دود نه

4 نی قهر و جنگی بر ملا، نی مهر و لطفی در خفا آخر نمی‌دانم چیم مقبول نه مردود نه

5 اندیشه پنهان تو سرمایه سودای ماست صد جان اگر نقصان شود در راه تو نابود نه

6 تا تو نکوتر می‌شوی من مبتلاتر می‌شوم حسن تو را رو در بهی درد مرا بهبود نه

7 عیش ضعیف تلخ ما یارب نصیب کس مباد در مجلس ما چاشنی در مجمر ما عود نه

8 هم‌صحبتان در وجد و ما از ثقل برجا مانده‌ایم ما کاهلان را جنبشی از نغمه داوود نه

9 در افتراق حال ما صد کوکب منحوس هست در اجتماع کار ما یک اختر مسعود نه

10 گردید قسمت در ازل نایابی و سرگشتگی یک سالک جوینده را رو جانب مقصود نه

11 یار از صبوحی سرخوشان، اصحاب مجلس میْ‌کشان هجر «نظیری » را سبب جز بخت خواب‌آلود نه