هرگز نیافت کس اثری در از سحاب اصفهانی غزل 251

1 هرگز نیافت کس اثری در ترانه‌ام جز اینکه سوخت خار و خس آشیانه‌ام

2 نبود زبان که آگهت از سوز دل کنم این شعله بین که می‌کشد از دل زبانه‌ام

3 یک ره چو بوسم آن لب شیرین که نیست خوش با عمر جاودانه غم جاودانه‌ام

4 هر شامگه روم ز پیشی تا در سرای شاید شبی ز لطف بخواند به خانه‌ام

5 گویم به هرکسی که رسم شرح حال خویش باشد یکی به پیش تو گوید فسانه‌ام

6 کرد آگهم زمانه ز جور بتان (سحاب) تا شکوه هر زمان نبود از زمانه‌ام