1 کس طاقت آن لمعهٔ رخسار ندارد آیینه همین است که دلدار ندارد

2 سحرست چه‌ گویم ‌که شود باور فطرت من کارگه اویم و او کار ندارد

3 گرداندن اوراق نفس درس محال‌ست موج آینه‌پردازی تکرار ندارد

4 آیینه ز تمثال خس و خار مبراست دل بار جهان می‌کشد و عار ندارد

5 چون نقش قدم برسرما منت ‌کس نیست این خواب عدم سایهٔ دیوار ندارد

6 پیچیده در و دشت ز بس لغزش رفتار تا موج گهر جادهٔ هموار ندارد

7 اقبال دنائت نسبان خصم بلندیست غیر از سر خویش آبله دستار ندارد

8 چون لاله دو روزی به همین داغ بسازید گل در چمن رنگ وفا بار ندارد

9 شب‌ رفت و سحر شد به ‌چه افسانه توان ساخت فرصت نفس ساخته بسیار ندارد

10 بیدل به عیوب خود اگر کم رسی اولی‌ست زان آینه بگریز که زنگار ندارد