هیچکس جز یأس‌، غمخوار من از بیدل دهلوی غزل 790

1 هیچکس جز یأس‌، غمخوار من دیوانه نیست بر چراغ داغ غیر از سوختن پروانه نیست

2 چشمهٔ داغی به ذوق سوختن جوشیده‌ام آب‌ چون ‌خورشید غیر از آتشم‌ در خانه نیست

3 کی شود برق نگه دام شکستنهای اشک رفتن از خویش است اینجا بازی طفلانه نیست

4 شیوه مجنون ز وضع نامداران روشن است سنگ بر سرکی زند خاتم اگر دیوانه نیست

5 عمرها شد در خیال نفی هستی سرخوشیم باده ما جز گداز شیشه و پیمانه نیست

6 هر نفس فرصت پیام مژدهٔ دیدار اوست صد مژه بر خواب پا باید زدن افسانه نیست

7 دل به انداز غبار ناله از خود رفته است ریشهٔ ما هرقدر بر خویش بالد دانه نیست

8 داغ نیرنگ تغافل مشربیهای دلم عالمی ناآشنا می‌گردد و بیگانه نیست

9 ای هجوم بیخودی رحمی‌ که در ضبط شعور لغزش واماندهٔ ما آنقدر مستانه نیست

10 بیدل ارباب تماشا از تحیر نگسلند چشم را غیر از ‌نگه پیداست شمع خانه نیست