1 نه خیال غنچه بندم نه به گل کنم نظاره که مرا دلی فگار و جگریست پاره پاره

2 من و آفتاب رویت که به خلوت سعادت شرفیست عالمی را ز طلوع آن ستاره

3 بخدا که در دل من رقم دویی نگنجد تو بیا که من ز غیرت کنم از میان کناره

4 بجراحت دل من که نمک زدی حذر کن که مباد ز آتش آن بگلت رسد شراره

5 تو بگشت باغ و گلها بکرشمه ی تو حیران چه رود بجان مردم که برون روی سواره

6 نکشم سر از جفایت اگرم بتیغ پرسی ز تو هر چه بر من آید بکشم هزار باره

7 چکنم اگر نسازم بجفای خار هجران چو ز آب دیده ی من ندمد گلی چه چاره

8 همه برگ نا امیدی ز بهار عمر چیدم که بکام من نگردد فلک ستیزه کاره

9 ز فسانهٔ فغانی دل کوه رخنه گردد نفس نیازمندان گذرد ز سنگ خاره