هیچ دولت تا ابد باقی از بابافغانی شیرازی غزل 333

1 هیچ دولت تا ابد باقی نمی ماند بکس دولتی کان هست باقی دولت عشقست و بس

2 مرغ دل تا دام زلف و دانه ی خال تو دید طایر اندیشه ام افتاد در دام هوس

3 یار بی پروا و فریاد دل من بی اثر هم ز دل فریادها دارم هم از فریاد رس

4 ریخت خون خلق و می سازد بجولان پایمال قاتل ما بر اسیران تند می راند فرس

5 بوی گل هر جا که خواهی می رسد ای عندلیب خواه در گشت گلستان خواه در کنج قفس

6 بینوایان را حضور گلشن و گلخن یکیست دیگران در سرو و گل بینند و ما در خار و خس

7 بگذر از خود تا رسی ایدل بدان محمل نشین تا بکی سرگشته می گردی باو از جرس

8 بسکه می نالد فغانی بیتو شبهای دراز صبح را از ناله ی او بر نمی آید نفس