نیست نومیدی گر از حد انتظار از قدسی مشهدی غزل 122

1 نیست نومیدی گر از حد انتظار ما گذشت ناقه مجنون نه روزی از همین صحرا گذشت؟

2 گر جفایی آید از ارباب دنیا بر دلت بگذران، چون عاقبت می‌باید از دنیا گذشت

3 غنچه بر روح قدح خندید کامشب در چمن مستی بوی گلم از باده حمرا گذشت

4 گر بود صد کوه از آهن، کجا تاب آورد آنچه بر من دوش از هجران او تنها گذشت

5 هر سر خاری که می‌بینم، به مجنون دشمن است ناقه لیلی مگر روزی ازین صحرا گذشت؟

6 نامه‌ای کش عشق طغرا شد، مخوان تا آخرش زانکه هر مضمون که خواهی یافت، در طغرا گذشت