ندارد دهر، جای دل فروگیر از قدسی مشهدی مثنوی 11

1 ندارد دهر، جای دل فروگیر به از باغ جهان‌آرای کشمیر

2 درین گلشن به کس ننمود گل رو نشد تا غنچه‌اش تعویذ بازو

3 ندارد دل جدا از سنبلش تاب که یک جا خورده با زلف بتان آب

4 گلش پرورده ابر کرامت زکات قامت سروش، قیامت

5 به سرو این چمن زد دست، طوبی که در عالم سمر گردد به خوبی

6 دل سروش ز آزادی نشد ریش گرفتارست پیش جلوه خویش

7 به هم سرکرده گل‌ها عشق‌بازی به بلبل داده خط بی‌نیازی

8 ز فردوس است خرم‌تر، نهادش ز آب خضر روشن‌تر، سوادش