نه بیگانه‌ای، ای بت از اوحدی مراغه‌ای غزل 817

1 نه بیگانه‌ای، ای بت خانگی مکن با من خسته بیگانگی

2 تو گر پایمردی نکردی به لطف چه سود این دلیری و مردانگی؟

3 پری‌زاده‌ای چون تو پیش نظر نباشد ز من طرفه دیوانگی

4 چراغیست روی تو، ای ماهرخ که شمعش نیرزد به پروانگی

5 بگیری بسی دل زلف چو دام گر آن خال مشکین کند دانگی

6 ز مهر سر زلفت، ای سنگدل هوس می‌کند سنگ را شانگی

7 به تمکین مکوش، اوحدی، در غمش که عاشق نکوشد به فرزانگی