1 گر در عمری شبی به ما پردازد وین جان به لب رسیده را بنوازد

2 لب بر لب او نهشته ، ناگه خورشید با تیغ کشیده بر سر ما تازد

1 خواجه ، تُتماج باید و سر بریان سود ندارد مرا سَفَرجَل و چُکری

1 بنفشه زار بپوشید روزگار به برف درونه گشت چنار و زریر شد شنگرف

2 که برف از ابر فرود آید ، ای عجب ، هر سال از ابر من به چه معنی همی بر آید برف ؟