نه فوت صحبت این دوستان از نظیری نیشابوری غزل 257

1 نه فوت صحبت این دوستان غمی دارد نه مرگ مردم این عهد ماتمی دارد

2 میان این همه احباب پرده پوشی نیست دریده پرده ترست آن که محرمی دارد

3 به خوش بیانی هم صحبتان ز جای مرو که پر ز نیش بود هرکه مرهمی دارد

4 به هرزه دفتر امید هرکجا مگشا که مبتلای هوا کار درهمی دارد

5 هزار لطمه ز هر خار بایدش خوردن نکوسرشتی اگر طبع خرمی دارد

6 ز طعن گرسنه چشمان دلیر ننماید هلال عید که ابروی پرخمی دارد

7 به کاوش مژه رگ های جانش بشکافد تنک دلی که چو من چشم پر نمی دارد

8 ز خویش و اهل گذر کن که ملک بی خویشی برون ز عالم این خلق عالمی دارد

9 به جاه و حشمت دنیا چرا قفا نکند کسی که همچو «نظیری » مسلمی دارد