بلبل به چمن چنان کند حظ از سحاب اصفهانی غزل 214

1 بلبل به چمن چنان کند حظ ما راست بکویت آنچنان حظ

2 از لذت دامش آگهی نیست مرغی که کند در آشیان حظ

3 دارد می ناب ارغوانی یا آن رخ همچو ارغوان حظ

4 ما جور کشیم و تو جفا کیش ما راست ازین تو را از آن حظ

5 از وصل تو دوستان نکردند یک بار به رغم دشمنان حظ

6 دردا که در این زمانه دارد نه نام نشاط و نه نشان حظ

7 شد بیتو (سحاب) پیر و از تو یک بار نکرد ای جوان حظ