1 هرگه رقم کنم به تو عذر گناه را ریزم چو خامه از مژه خون سیاه را

2 شاید که شرم ذلت ما را گران خرند آن جا که خرمنی است بها برگ کاه را

1 عشق تو بند علایق ز ره ما برداشت هرکه مجنون تو شد سلسله از پا برداشت

2 جنس ارزنده و ارباب بصارت مشتاق نتوان دست ز بیعانه سودا برداشت

1 در خون دیده گشته تنم بسمل تو نیست زین مرحمت ملاف که کار دل تو نیست

2 از آبگینه حوصله ما تنک تر است صبر از دلی طلب که درو منزل تو نیست