هرگز دل من به عیش فیروز از طبیب اصفهانی رباعی 9

1 حیف از تو که ارباب سخن را نشناسی از مرغ چمن زاغ و زغن را نشناسی

2 عمریست نفس سوخته ام حیف بسی هست کز مرغ قفس مرغ چمن را نشناسی

1 مرا کام دل گر زیاری برآید خوشم، گر پس روزگاری برآید

2 زهم گر بر آید دو عالم چه پروا مبادا که یاری ز یاری برآید

1 دو هفته شد که زمن یار سرگران دارد بطاقتی که ندارم مگر گمان دارد

2 نگاه گرم برویت که می تواند کرد چنین که روی ترا شرم در میان دارد