نکو نام جانی، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 21

واعظ قزوینی

شعربعدی

1154 / 21

شعر قبلی

خانه / واعظ قزوینی / دیوان اشعار واعظ قزوینی / ماده تاریخ در دیوان اشعار / دیوان اشعار شماره 21

1 نکو نام جانی، ولادت چو یافت فلک گفت: لطف حقش یار باد

2 ز پیوند اقبال و دولت مدام نهال جوانیش پر بار باد

3 ز فیض هوای عنایات حق گل زندگانیش بی خار باد

4 ثمین گوهر درج اقبال و جاه که نامش در گوش گفتار باد

5 پی مولدش عقل تاریخ گفت: که:«حقش همیشه نگهدار باد»!

واعظ قزوینی

شعر شعر کهن دیوان اشعار واعظ قزوینی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از واعظ قزوینی

1 تن شود خاک و، همان سودای ما ماند به جا سر رود گر چون حباب، اما هوا ماند به جا

2 سوی آن خورشید تابانم ز بس گرم طلب سایه از من، چون رقم از خامه، واماند به جا

1 گر کنم تحریر احوال دل ناشاد را همچو نی در هم بسوزد خامه فولاد را

2 غیر غمخواری بدشمن ناید از آزادگان شانه گردد، اره گر بر نهی شمشاد را

1 بر سر خاک دوستان، پا نه و دیده برگشا رو نفسی بخود فرو، یک نفس از خودی برآ

2 لوح مزار دوستان، پیش نظر نه و، ببین صورت حال خود ازین، آینه بدن نما

شعربعدی

1154 / 21

شعرقبلی