نه همین دام و نه دانه از اسیر شهرستانی غزل 170

1 از بسکه خورد نیش خموشی بیان ما خون شد به رنگ غنچه زبان در دهان ما

2 فیض هوای شوق جهانگرد بیشتر پرواز می کند چو هما استخوان ما

1 زنجیری طره‌ات ختن‌ها سودایی جلوه‌ات چمن‌ها

2 فریاد که دم نمی‌توان زد بی‌یاد تو هیچ ما و من‌ها

1 آیینه خرد حسن ز بازار دل ما سوگند خورد عشق به دیدار دل ما

2 آنها که دل از گل،ستم از رحم ندانند حیف است که باشند هوادار دل ما