1 غفلت آهنگم ز ساز حیرت ایجادم مپرس پنبه تا گوشت نیفشارد ز فریادم مپرس

2 مدعای عجزم از وضع خموشی روشن است لب‌گشودن می‌دهد چون ناله بر بادم مپرس

3 جوهر تعمیر پروازست سر تا پای شمع رنگ بر هم چیده‌ام از خشت بنیادم مپرس

4 حسن پنهان نیست اما عشق راحت دشمن است خانهٔ شیرین‌کجا باشد ز فرهادم مپرس

5 الفت آیینهٔ دل نیز تسخیرم نکرد چون نفس پر وحشی‌ام از طبع آزادم مپرس

6 کرده‌ام یک عمر سیر گلشن‌آباد جنون ناله می‌دانم دگر از سرو و شمشادم مپرس

7 هیچ فردوسی به رنگ‌آمیزی امید نیست سر به پایی می‌کشم از کلک بهزادم مپرس

8 معنی‌گل کردن موج از تظلم بسته‌اند زندگی افسانه‌ها دارد ز بیدادم مپرس

9 مشت خاکم‌، عشق‌، نادانسته صیدم‌کرده است ای حیا آبم مکن از ننگ صیادم مپرس

10 هرکجا لفظی‌ست بیدل معنیی‌ گل‌ کرده است دیگر از کیفیت ارواح و اجسادم مپرس