1 نگارا با رخ خوبت نه من تنها هوس دارم برای شکری چون تو چو خود چندین مگس دارم

2 سعادت درد عشق تو بصاحب دولتان بخشد مرا آن بخت خود نبود ولیکن این هوس دارم

3 بهای گوهر وصلت نباشد پادشاهانرا مرا آن کی شود حاصل که جانی دست رس دارم

4 نظر کردم بهر کویی سگی چندین کسان دارد بنزد آنکه کس باشد سگم گر جز تو کس دارم

5 ببوسه وعده یی کردی برآمد سالها تا من ببوی آن شکرجانی چو طوطی در قفس دارم

6 میان وصل و هجر امروز چون صبحست حال من ز پیشم شب چه می بینی که خورشیدی ز پس دارم

7 عجب نبود گر از شعرم بمردم در فتد شوری دلم با عشق تو گرمست و سوزی در نفس دارم

8 ز عشقت خاک اران را بآب چشم تر کردم من مسکین ندانستم که در دیده ارس دارم

9 بذکر سیف فرغانی سخن را گر بیالایم سزد تا مستمع داند که من در آب خس دارم