1 گرسنه چون شیرم و برهنه چو شمشیر برهنه‌ای شیر گیر و گرسنه‌ای شیر

2 برهنه ام دستگیریم نکند کس! دست نگیرد کسی به برهنه شمشیر

1 به پندار دانای مغرب زمین پدید آور پند نو «داروین»

2 زمانه ز میمون، دمی کم نمود سپس ناسزا نامش، آدم نمود

1 بدان سرم که شکایت ز روزگار کنم گرفته اشک ره دیده‌ام، چه کار کنم؟

2 بدین مشقت الا، زندگی نمی‌ارزد که من ز مرگ، همه عمر را فرار کنم

1 جهان را دائما این رسم و این آیین نمی‌ماند اگر چندی چنین ماندست، بیش از این نمی‌ماند

2 به چندین سال عمر، این نکته را هر سال سنجیدی که آن اوضاع دی، در فصل فروردین نمی‌ماند

1 آتشین طبع تو عشقی که روانست چو آب رخ دوشیزه فکر از چه فکنده است نقاب

2 در حجاب است سخن گر چه بود ضد حجاب بس خرابی ز حجاب است که ناید به حساب