نازنین شوریدهٔ از عطار نیشابوری الهی نامه 3147

1 نازنین شوریدهٔ درگاه بود پیشش آمد زاهدی در راه زود

2 گفت میگوید خداوندت سلام نازنین گفتش که تو برگیر گام

3 از فضولی دست کن کوتاه تو زانکه هیچ از حق نهٔ آگاه تو

4 کار حق بر تو کجا مبنی بود کز وکیلی چون تو مستغنی بود

5 تو برون شو از میان کان ذات فرد بی رسولی تو داند گفت و کرد