نوید عهد گل از نورسان از نظیری نیشابوری غزل 491

1 نوید عهد گل از نورسان باغ شنو بشارت طرب از گردش ایاغ شنو

2 سرم ز حرف پراکنده گوی در شور است صدای مغز پریشانم از دماغ شنو

3 شهید یار به ناوردگاه یار اولی همین وصیت پروانه ز چراغ شنو

4 بر اهل شوق ره فیض درنمی‌بندند نوای بلبل اگر نیست صوت زاغ شنو

5 درون قطره ز طوفان عشق شوری هست صدای سیل بر اطراف باغ و راغ شنو

6 ز اصطلاح ره آگه شو و ز هر سر خار لطیفه‌ای که شوی از اداش داغ شنو

7 خبر ز عرصه کنعان و مصر بیرون پرس هزار یوسف گم‌گشته در سراغ شنو

8 قصور عافیت از خودگذشتگان دانند ز من مذمت آسایش و فراغ شنو

9 ز غم بسوز «نظیری» که گفته بود تو را؟ ندیم میکده شو لابه گوی و لاغ شنو