1 کجا روم که مرا جز درت پناهی نیست به جز عنایت تو هیچ عذرخواهی نیست

2 سرم فدای رهت باد تا نگویندت که در طریقهٔ عشق تو سر به راهی نیست

1 افسوس که صورت تُتق چهرهٔ معنی ست ورنه همه آفاق پر از نور تجلّی ست

2 هر لحظه در این کوی به دیگر صفتی یار در جلوهٔ حسن است ولی چشم تو اعمی ست

1 تا بر بیاض رویت خطّ سیه برآمد از نامهٔ محبّان نام گنه برآمد

2 گو طرّهٔ را مبُر سر اکنون که رخ نمودی فکر از درازی شب نبوَد چو مه برآمد