نرگس نگر ، چگونه از کسایی مروزی دیوان اشعار 7

1 به سیصد و چهل یک رسید نوبت سال چهارشنبه و سه روز باقی از شوال

2 بیامدم به جهان تا چه گویم و چه کنم سرود گویم و شادی کنم به نعمت و مال

1 که نعمهای او چو چرخ روان همه خواب است و باد و بادفَره

1 چون سر من سپید دید بتم گفت تشبیه شیب و سخت عجب

2 گفت : موی سپید و روی سیاه همچو روز است در میانهٔ شب !