دوش ارچه هزار نام بر ننگ زدم از مولانا رباعی 1235

1 به جان تو که از این دلشده کرانه مکن بساز با من مسکین و عزم خانه مکن

2 بهانه‌ها بمیندیش و عذر را بگذار مرا مگیر ز بالا و خشک شانه مکن

1 نی سیم و نه زر نه مال خواهیم از لطف تو پر و بال خواهیم

2 نی حاکمی و نه حکم خواهیم بر حکم تو احتمال خواهیم

1 رو مذهب عاشق را برعکس روش‌ها دان کز یار دروغی‌ها از صدق به و احسان

2 حال است محال او مزد است وبال او عدل است همه ظلمش داد است از او بهتان

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد